ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ.....με έκανες κομμάτια !!!

Υπάρχει μεγάλη διάφορα μεταξύ του να περνάς κάποιο χρόνο μόνος σου και του να είσαι μόνος. Στην πρώτη περίπτωση το άτομο επιλέγει να περάσει λίγο χρόνο μακριά από τους άλλους – όλοι μας χρειαζόμαστε περιόδους ηρεμίας και περισυλλογής. Το δικαίωμα να μπορείς να μείνεις μόνος είναι η αρχή κάθε ελευθερίας. Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο αισθάνεται ένα αόριστο αίσθημα έλλειψης ικανοποίησης, ότι κάτι δεν παει καλά, ότι υπάρχει ένα μικρό κενό στη ζωή του.
Μια σχέση κανονικά – μια υγιής σχέση όπου υπάρχει ειλικρίνεια, αγάπη και επικοινωνία - έχει την ιδιότητα να “ζεσταίνει” τον ψυχικό μας κόσμο, να μας δίνει δύναμη, χαρά και ελπίδα. Αν όμως, είτε εμείς είτε το άλλο πρόσωπο, είμαστε ψυχροί και αδιάφοροι, ή είμαστε βιαστικοί και δεν προσέχουμε να ακούσουμε τι λέει ο άλλος, ή δεν φροντίζουμε να βάζουμε σε προτεραιότητα τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ή τέλος δεν δείχνουμε με τον σωστό τρόπο την αγάπη μας,  τότε δημιουργούμε προϋποθέσεις μοναξιάς και απομόνωσης. Αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιάς μας, τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας. Ίσως η παρέα που τώρα έχουμε να κινείται μόνο σε ένα επιφανειακό επίπεδο, και αυτό να μην είναι πια αρκετό για μας. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο αισθάνεται μοναξιά όταν έχει λιγότερες διαπροσωπικές σχέσεις από όσες θα επιθυμούσε ή όταν αυτές οι σχέσεις δεν είναι τόσο ικανοποιητικές όσο θα ήθελε. Υπάρχει δηλαδή ένα κενό μεταξύ των προσδοκιών του ατόμου και της πραγματικότητας.